Głupie idee są nieśmiertelne. Każda generacja wymyśla je na nowo.
System prawny, który szczegółowo chroni wolność, dławi wolność.
Aby skłonić nas do ich przyjęcia, głupie idee przytaczają jako dowód olbrzymią publiczność, która je wyznaje.
Być reakcjonistą to zrozumieć, iż prawdy nie wolno wyrzec się tylko z tego powodu, że nie ma ona możliwości zatriumfować.
Bzdury rozprzestrzeniają się z prędkością światła.
By uczynić z ludzi niewolników, należy im wmówić, że wszystkie problemy, to problemy społeczne.
Gdy tyranem jest anonimowa ustawa, człowiek nowoczesny czuje się wolny.
Historia świata nie jest historią postępu wolności, lecz historią jej niezliczonych poronień.
Idea polityczna, która nie prowadzi do katastrofy nigdy nie jest popularna.
Jest rzeczą niemożliwą, aby doprowadzić do całkowitego zdziczenia lud, który nie posiada podstawowego wykształcenia.
Jeśli jednostka obrabuje inną jednostkę, to nazywa się to „rabunkiem”. Jeśli czyni to grupa – „sprawiedliwością społeczną”.
Jeśli spośród opinii panujących w danej epoce wykluczymy opinie inteligentne, to pozostanie „opinia publiczna”.
Publiczność aprobuje jakąś ideę dopiero wówczas, gdy ludzie inteligentni zaczynają się od niej odwracać. Do motłochu dociera jedynie światło wygasłych gwiazd.
Ludzie o wiele częściej waliliby się młotkiem w palec, gdyby ból występował dopiero po roku.
Nikogo nie interesuje nigdy to, co mówi reakcjonista. Ani wtedy, kiedy to mówi, bo wówczas wydaje się to absurdalne – ani po kilku latach, bo wówczas wydaje się to oczywiste.
Tolerować nie znaczy zapomnieć, że to, co tolerujemy, na nic więcej nie zasługuje.
Współczesny świat znajduje się w stanie tak daleko posuniętego rozkładu, iż nie powinniśmy się obawiać, że się nie zawali.
Błądzić jest rzeczą ludzką, kłamać demokratyczną.
Demokracja nie powierza władzy temu, kto nie składa jej hołdu ofiarowując jej swoje sumienie i smak.
Demokratyczne wybory rozstrzygają o tym, kto będzie uciskany w majestacie prawa.
Demokratyczny smok zdechnie wówczas, gdy zamiast odrąbywać mu po kolei jego niezliczone macki przewiercimy mu jego móżdżek.
Im większy jakiś demokratyczny kraj, tym gorsi muszą być rządzący: wybierani są przez większą ilość ludzi.
Intelektualna wulgarność przyciąga wyborców jak muchy.
Liberalna demokracja to reżim, w którym demokracja poniża wolność zanim ją zdławi.
Od skłonności do demokracji, z którą rodzi się każdy człowiek, wybawić go może jedynie chrzest inteligencji.
Według demokraty mieć rację to ryczeć w najsilniejszym chórze.
Polityk demokratyczny zawsze się sprzedaje. Bogatym za gotówkę. Biednym na raty.
Ideą niebezpieczną nie jest idea błędna, ideą niebezpieczną jest idea częściowo poprawna.
We współczesnym państwie klasami o przeciwstawnych interesach są nie tyle burżuazja i proletariat, ile klasa, która płaci podatki, i klasa, która z nich żyje.
Niesprawiedliwej nierówności nie leczy się równością; niesprawiedliwą nierówność leczy się nierównością sprawiedliwą.
Zmiana jednego rządu demokratycznego na inny rząd demokratyczny sprowadza się do wymiany osób odnoszących korzyści z rozboju.
Rewolucjonista jest w ostatecznym rozrachunku człowiekiem, który boi się iść sam rabować.
Roztoczenie opieki nad biednymi zawsze było w polityce najpewniejszym środkiem do wzbogacenia się.
„Patriotą” jest w demokracji ten, kto żyje z państwa. „Egoistą” ten, z kogo żyje państwo.
Lewica krzyczy, że ginie wolność, kiedy jej ofiary odmawiają sfinansowania własnej egzekucji.
Dziś każdy już to wie, że “zmieniać świat” oznacza zbiurokratyzować człowieka.
Wolność, do której dąży człowiek epoki nowoczesnej, nie jest wolnością wolnego człowieka, a jedynie wolnością niewolnika w dzień wolny od pracy.
My, wrogowie powszechnego prawa wyborczego, nie przestajemy się zdumiewać z powodu entuzjazmu, jaki wywołuje wybór garstki nieudolnych przez masę niekompetentnych.
To, czego żaden pochlebca nie waży się powiedzieć swemu despocie, to demokrata mówi ludowi.
-- kolumbijski myśliciel, filozof i teolog polityczny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz