Clive Staples Lewis

O wiele bardziej lubię nietoperze niż biurokratów. Żyję w Wieku Zarządzania, w świecie "Admin”. Największe zło nie dzieje się obecnie w owych nędznych "spelunkach przestępstwa", które lubił opisywać Dickens. Nawet nie w obozach koncentracyjnych i obozach pracy. Tam spotykamy się z jego końcowym rezultatem. Rodzi się ono i jest wprowadzane w życie (wnioskowane, popierane, wykonywane i protokołowane) w schludnych, wyłożonych dywanami, ogrzanych i dobrze oświetlonych biurach, przez spokojnych ludzi w białych kołnierzykach, z przyciętymi paznokciami i gładko wygolonymi policzkami, którzy nie muszą podnosić swego głosu. Stąd, rzecz dość naturalna, moim symbolem Piekła jest coś w rodzaju biurokracji państwa policyjnego lub biura do cna znikczemniałego koncernu przemysłowego.
(przedmowa do Listów starego diabła do młodego)

Ze wszystkich tyranii, tyrania szczerze wykonywana dla dobra jej ofiar, może być najbardziej przytłaczająca. Byłoby lepiej żyć pod panowaniem przestępczych baronów niż pod panowaniem wszechmocnych moralnych osób. Okrucieństwo barona czasami jest w uśpieniu, jego chciwość może w pewnym momencie zostać zaspokojona; ale ci, którzy dręczą nas dla naszego dobra, będą dręczyć nas bez końca, ponieważ robią to za zgodą własnego sumienia. ... Ta wielka dobroć prowadzi do nieznośnych rezultatów. Aby być "wyleczonym" wbrew własnej woli i wyleczonym ze stanów, których nie uznajemy za chorobę, należy uznać, że nie dorównujemy mądrzejszym, i nigdy nie dorównamy; że jesteśmy sklasyfikowani jako niemowlęta, kretyni lub zwierzęta domowe.

-- brytyjski pisarz i filolog

Jacek Gmoch

Ja nie lubię regulacji bo albo mamy komunę albo mamy wolny rynek, każda regulacja to ograniczanie wolności a ja się z tym nie godzę.

Wiecie co mi się nie podoba w demokracji: dyktatura urzędnika bo to człowiek który nic nie robi a pobiera ogromne pieniądze.

(Cafe Futbol 02.11.2014)

-- Piłkarz, trener i działacz sportowy

Krzysztof Dzierżawski

Chorobliwy stan społeczeństwa XX wieku określił Wilhelm Roepke mianem proletaryzacji [...]: ”Proletariat cierpi na brak tego, z czym zupełnie niezależnie od czysto materialnych aspektów życia w sposób naturalny mieli do czynienia chłopi i rzemieślnicy: niezależności i autonomii całej ich egzystencji, mocnego zakorzenienia w środowisku domowym i rodzinnym, posiadaniu własności i wykonywanym zawodzie. Ta kaleka, niepełna egzystencja jest nade wszystko pochodną wydziedziczenia szarego człowieka, pozbawienia go własności prywatnej będącej ostoją samodzielnego bytu jednostki i jej rodziny. Nastąpiła koncentracja własności w rękach nielicznych i przekształcenie szerokich mas ludzkich w zatomizowaną , zurbanizowaną masę najemników. Proletaryzacja, pokazana jako podstawowy wymiar kryzysu nowożytnego społeczeństwa, jest stanem niebezpiecznym antropologicznie i socjologicznie. Zagrożenie bierze się stąd, iż sproletaryzowana masa ludzka staje się ślepą siłą na arenie politycznej, podatną na demagogię i manipulację. Sproletaryzowany żywioł społeczny przestaje być odporny na chorobę totalitaryzmu. 
[...] 
Oto etyka obowiązku, właściwa dla własności indywidualnej, jest wypierana przez etykę korzyści właściwą dla systemu socjalistycznego. Oto mentalność ludzi odważnych i odpowiedzialnych – za siebie, rodzinę, pracowników – zostaje zastępowana mentalnością rentiera. Młodym ludziom, którzy powinni zdobywać świat, każe się poświęcać uwagę wyborowi funduszu emerytalnego i zmusza się ich do podniecania się informacjami o wysokości stopy zwrotu z operacji spekulacyjnych.
[...] 
Państwo powinno chronić liczną warstwę drobnych przedsiębiorców, kupców, rzemieślników. Chronić jednak nie systemem przywilejów, protekcji i urzędniczych łask - te bowiem niszczą takie cnoty, jak rzetelność, pracowitość, roztropność w podejmowaniu uzasadnionego ryzyka, wiarygodność i wierność w relacjach międzyosobowych, męstwo we wprowadzniu decyzji trudnych i bolesnych, lecz koniecznych dla wspólnej pracy przedsiębiorstwa i dla zapobieżenia ewentualnym katastrofom.
(Krótki kurs ekonomii praktycznej)

-- ekspert Centrum im. Adama Smitha, praktyk gospodarczy, publicysta

Lawrence W. Reed

Zauważyliście, że etatyści stale "reformują" swoje własne dzieła? Reforma edukacji. Reforma opieki zdrowotnej. Reforma pomocy społecznej. Reforma podatkowa. Sam fakt, że są oni zawsze zajęci "reformowaniem" jest pośrednim przyznaniem się, że nie udało im się zrobić tego dobrze w pierwszych 50 próbach
--
Nieustannie zadziwia mnie, że oczekuje się, że obrońcy wolnego rynku mają przedstawić pewne i doskonałe rozwiązania, podczas gdy rząd ma tylko składać obietnice i wyrażać dobre intencje.

-- amerykański publicysta i  ekonomista

Jacek Dukaj

Czymże jest Państwo? Państwo jest strukturą władzy narodów, poprzez którą jedni ludzie rządzą innymi ludźmi. Przyczem rządzących jest niewielu, a rządzonych wielu, że w obrazowem przedstawieniu struktura ma kształt pyramidy albo odwróconego drzewa.
Ona zawsze wygląda tak samo, czy weźmiemy za przykład monarchję przed Bogiem tylko odpowiadającą, jak Imperjum Rosyjskie, czy demokrację powszechną, jak Stany Zjednoczone Ameryki. Zawsze znajdujemy się w tej strukturze zależnymi od woli osobnika usadowionego w niej wyżej, chyba że kto jest samym cesarzem albo prezydentem.
Państwo bowiem z definicji swojej stanowi system opresji i niewoli i uzależnienia człowieka od człowieka. Ajeśli kto powie, że różnicę tu czyni raz na kilka lat ogłaszana w demokracji wola wyborców, to odrzeknę, że dla struktury różnicy nijakiej ona nie czyni: nie w tym rzecz, kto rządzi, ale że rządzi.

         ( Fragment tekstu "Apoliteja, czyli rzecz o Państwie Niebytu" Benedykta Gierosławskiego głównego bohatera powieści "Lód" )

Demokracja to sprzeczność sama w sobie: aby w ogóle rządzić, musi powstać hierarchia, a skoro powstanie hierarchia, nie wszyscy będą już równi. Świat, życie, człowiek, wszystko istnieje dzięki ustanowieniu hierarchii; równość to ostateczna kakomorfia, w której nieuchronnie roztapia się każda forma. 

Demokracja wcale nie oznacza rządów najmoralniejszych, najmądrzejszych, najsprawiedliwszych, najuczciwszych, najlepiej rządzących ani czyniących najwięcej dobra największej grupie ludzi; demokracja oznacza rządy najlepszych w prowadzeniu telewizyjnych kompanii wyborczych.

-- polski pisarz, autor fantastyki

Swietłana Aleksijewicz

Skrzyżowanie więzienia z przedszkolem – to właśnie jest socjalizm. Radziecki socjalizm. Człowiek oddawał państwu duszę, sumienie, serce, a w zamian dostawał kartkę żywnościową. Tutaj już różnie się ludziom wiodło: jeden dostał większy przydział, drugi – mniejszy. Jedno było wspólne – za kartkę musiał oddać duszę.
  (Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości)

-- białoruska pisarka i dziennikarka

Edward Abramowski

Demokracja jest zdobywaniem wolności dla siebie kosztem wolności innych, podstawianiem jednej normy przymusowej, na miejsce drugiej.

Bezpaństwowość, która pozwala ludziom na jak najszersze eksperymentowanie społeczne, na stosowanie wszelkich idei nowych, jakie z siebie wyłonić może nie spętany niczym geniusz ludzkości, stwarza zarazem najlepsze warunki dla walki ze wstecznictwem, rutyną i zastojem.

Gdzie monopol państwowy utrwala się na dobre, tam ludzkość zatraca nawet wszelki instynkt i uzdolnienie do stwarzania instytucji swobodnych.

Każda szkoła upaństwowiona, każdy system ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa przekazany policji, każdy interes zawodowy lub cywilizacyjny, który znalazł swój wyraz w prawodawstwie i odpowiednich instytucjach biurokratycznych, czyni zbytecznym zabiegi indywidualne około tej sprawy, osłabia inicjatywę jednostek i działalność stowarzyszeniową.

Nowa idea wolności, której żadna klasa społeczna nie wniosła dotąd na widownię walki, wolności, nie tylko narodu, klasy, systemu, lecz także wolności człowieka, która z natury swojej, jako rzecz na wskroś indywidualna, z żadną formą państwa pogodzić się nie da.

Ostatecznym celem w walce o wolność musi być likwidacja państwa: policyjnej organizacji przymusu i utworzenie społeczeństwa bezpaństwowego.

Państwo jest organizacją terytorialną, przymusową, prawem ziemi, które owłada człowiekiem, dlatego że na niej zamieszkał. Nie daje ono nigdy swoim obywatelom swobody uchylania się od jego praw i rozporządzeń, swobody dobrowolnego należenia lub nienależenia do jego organizacji. Prawdziwa wolność jednostek staje się tutaj nieziszczalną nigdy utopią.

Socjalizm państwowy wcale nie zmierza do wywalczenia wolności dla klasy robotniczej, ponieważ chce zastąpić niewolnictwo kapitalistyczne niewolnictwem państwowym.

Socjalizm rewolucyjno-państwowy musi zginąć, jak ginie każde kłamstwo.

Upaństwawianie coraz to nowych dziedzin życia powoduje, nawet przy braku represji, zanik inicjatywy prywatnej i wszelkich dobrowolnych instytucji zaspokajających potrzeby jednostek. Instytucje prywatne zwyradniają się jako rzecz niepotrzebna. To zaś zmienia sumienia ludzi, wykształcając typ człowieka, który w każdej sprawie rachuje tylko na instytucje biurokratyczne.

-- polski filozof i działacz polityczny

Jan Fijor

Nie słuchajcie idiotyzmów, nie dajcie się zmiękczyć, wpędzić w poczucie winy, że dbając o siebie robicie to kosztem innych. Gospodarka nie jest grą o sumie zerowej. Socjalizm nią jest. Tworząc coś pożytecznego dla innych, korzystamy my, korzystają oni. W socjalizmie zabiera się jednym, żeby dać drugim. Jedynymi, którzy na tym naprawdę korzystają, są politycy, czyli ci, którzy z zabierania nam i dawania innym żyją dostatnio.

-- polski wydawca i publicysta ekonomiczny

fijor.com

Marshall McLuhan

Tylko małe sekrety muszą być strzeżone.Wielkie trzymane są w sekrecie dzięki niedowierzaniu opinii publicznej.

Edukacja stała się sztuką nauczania ludzi po to, żeby ich oszukiwać za pomocą słowa drukowanego.

Obecne szkoły to intelektualne zakłady karne. W dzisiejszym świecie (...) najmniejsza edukacja to najlepsza edukacja, ponieważ niewielu młodych ludzi potrafi przetrwać intelektualne tortury naszego systemu oświaty.

Dawne dyktatury potrzebowały wysoce wykwalifikowanych kolaborantów nawet na niższych poziomach kierownictwa, ludzi, którzy mogli myśleć i działać samodzielnie. W erze nowoczesnej techniki system autorytarny może sobie bez nich poradzić. Same środki komunikacji pozwalają zmechanizować pracę podległego kierownictwa. W wyniku tego powstaje nowy typ człowieka: bezkrytyczny odbiorca rozkazów.

-- kanadyjski teoretyk komunikacji

Ron Paul cz.2

Prawda jest skarbem w imperium kłamstw.

Wolność nie jest określona przez bezpieczeństwo. Wolność jest określona przez zdolność obywateli do życia bez ingerencji rządu. Rząd nie może stworzyć świata bez ryzyka, ani też naprawdę nie chcemy żyć w takim fikcyjnym miejscu. Tylko totalitarne społeczeństwo uzna absolutne bezpieczeństwo jako godny ideał, ponieważ wymagałoby to pełnej kontroli państwa nad życiem swoich obywateli. Wolność ma sens tylko wtedy, gdy my wciąż w to wierzymy, kiedy straszne rzeczy się zdarzają, a fałszywa rządowa zasłona bezpieczeństwa kusi.

Jestem przekonany, że nie musisz rezygnować z wolności, aby być bezpieczny. Myślę, że jesteś mniej bezpieczny, kiedy zrezygnujesz ze swojej wolności.

Musimy zrozumieć, im więcej rząd wydaje, tym więcej wolności jest stracone ... Zamiast po prostu debatować na temat poziomu wydatków, powinniśmy debatować czy departamenty, agencje i programy finansowane przez budżet powinien w ogóle istnieć.

Dawanie dobrego przykładu jest znacznie lepszym sposobem na szerzenie ideałów niż poprzez siły zbrojne.

Nie kradnij - rząd nie lubi konkurencji!

Wolność jest tracona przez samozadowolenie i podporządkowane myślenie. Jeżeli akceptujemy, a nawet popieramy samochodowe punkty kontrolne, wyrywkowe kontrole obowiązkowych kart identyfikacyjnych i paramilitarną policję na naszych ulicach, straciliśmy istotną część naszego amerykańskiego dziedzictwa. Ameryka narodziła się z protestu, rewolucji, i nieufności wobec rządu. Podporządkowane społeczeństwa nie utrzymują  na długo ani nie zasługują na wolność.

To nie przypadek, że stulecie wojny totalnej zbiegło się z wiekiem bankowości centralnej.

Idee są bardzo ważne w kształtowania społeczeństwa. W rzeczywistości są one silniejsze niż bombardowania, wojsko lub broń. A to dlatego, że idee są w stanie rozprzestrzeniać się bez ograniczeń. Są za wszystkimi wyborami, które podejmujemy. Mogą one przekształcić świat w taki sposób, w jaki rządy i armie nie mogą. Walka o wolność z ideą ma większy sens dla mnie niż walka z bronią czy przy pomocy polityki lub władzy politycznej. Z ideą, możemy dokonać prawdziwych zmian, które będą trwały.

System kapitalizmu zakłada stabilny pieniądz, nie sztuczny pieniądz manipulowany przez bank centralny. Kapitalizm pielęgnuje dobrowolne umowy i stopy procentowe, które są określone przez oszczędności, a nie kredyt tworzony przez bank centralny.

A jednak nawet wśród przyjaciół wolności, wiele osób jest oszukanych, wierząc, że rząd może ich ubezpieczyć od wszelkich szkód, zapewnić dość równe bezpieczeństwo ekonomiczne i poprawić indywidualne zachowania moralne. Jeśli rząd ma monopol na użycie siły, do osiągania tych celów, historia pokazuje, że ta moc jest zawsze nadużywana. Za każdym razem.

Prawdziwy patriotyzm to gotowość do podważenia rządu, gdy jest zły.

To niesamowite, że ludzie nie rozumieją, że im większy rynek, a mniejszy rząd, tym niższa cena, tym lepsza dystrybucja, i tym wyższa jakość.

Najważniejszym elementem wolnego społeczeństwa, w którym indywidualne prawa są zachowane w najwyższym stopniu, jest odrzucenie inicjacji aktów przemocy. Każda inicjacja siły stanowi naruszenie praw innych osób, niezależnie od tego, czy jest to inicjowane przez jednostkę czy państwo, z korzyścią dla jednostki lub grupy osób, nawet jeśli ma to być na korzyść innej osoby lub grupy osób. Legalne użycie przemocy może być tylko to, co jest wymagane w obronie własnej.

-- amerykański lekarz i polityk libertariański

Ron Paul cz.1

Franciszek Starowieyski

„Etiamsi omnes, ego non” – „jeśli nawet wszyscy, to ja nie”. Bo nie zawsze większość ma rację, przeważnie jeden ma rację. Istnieje poprawność polityczna, a po drugie jest jakiś kretyński demokratyzm.

Adam Smith

Bardzo mało jest wymagane by doprowadzić państwo do dobrobytu nawet z najniższego poziomu barbarzyństwa, mianowicie pokój, niskie podatki i tolerancyjne kierowanie sferą sprawiedliwości. Wszystkie formy rządów, które zbaczają z tej naturalnej ścieżki, lub które odwołują się do potrzeby zahamowania rozwoju społecznego na jakimś szczególnym etapie, są nienaturalne i po to by utrzymać się u władzy, zmuszone są odwoływać się do represji i tyranii.

Nie od przychylności rzeźnika, piwowara czy piekarza oczekujemy naszego obiadu, lecz od ich dbałości o własny interes. Zwracamy się nie do ich humanitarności, lecz do egoizmu i nie mówimy im o naszych własnych potrzebach, lecz o ich korzyściach.

Nie ma chyba takiej sztuki, której jeden rząd uczyłby się prędzej od drugiego, niż sztuka wyciągania pieniędzy z kieszeni ludności.

To, co jest roztropnością w prywatnym życiu każdej rodziny, nie może być chyba szaleństwem w życiu wielkiego królestwa.
--
Problem z papierowymi pieniędzmi jest taki, że wynagradza mniejszość która nimi obraca, ale oszukuje pokolenie, które je wypracowało i oszczędzało.

-- szkocki myśliciel i filozof, autor Badań nad naturą i przyczynami bogactwa narodów

Frank Chodorov

Pierwszym zmartwieniem polityka jest elekcja, drugim reelekcja.

Zawsze znajdzie się dobry i wystarczający powód, aby zwiększyć obciążenie podatkami. Świątynia Salomona, rzymskie drogi, wsparcie „raczkujących gałęzi przemysłu”, zbrojenia, kontrola standardów moralnych, polepszenie „ogólnego poziomu dobrobytu” — realizacja wszystkich tych pomysłów wymaga pieniędzy i zawsze wiążę się ze zwiększeniem władzy państwa.

Część z tych propozycji przemawia do niektórych członków społeczeństwa, gdyż odwołując się do potrzeby otrzymania czegoś bez wysiłku zwiększa, przynajmniej czasowo, skłonność do tolerowania instytucji państwa i jej grabieżczego charakteru. Aż do osiągnięcia przez państwo jego ostatecznego celu — absolutyzmu — jego odpowiedzią na narzekających na obciążenia podatkowe jest to, iż „pozostali współobywatele” płacą wszystkie podatki i wydają się zadowoleni.

Kartkując szybko historię politycznych instytucji, można dojść do wniosku, że praktyka kupowania wsparcia uprzywilejowanych i subsydiowanych grup znika, gdy państwo staje się samowystarczalne tj. kiedy rynek jest całkowicie pod jego dominacją. W takiej sytuacji państwo staje się jedyną uprzywilejowaną klasą społeczną. Przymus państwowy spycha społeczeństwo do stanu podległości w stosunku do biurokracji i policji, czyli części składowych państwa.

Ten stan jest obecnie znany jako totalitaryzm, ale w rzeczywistości to nic innego jak podbój — podbój społeczeństwa przez państwo. Dlatego niezależnie od tego, czy państwo rzeczywiście powstało na drodze podboju, jak twierdzą niektórzy historycy,  końcowy rezultat nieposkromionych instytucji politycznych jest zawsze taki sam: zniewolone społeczeństwo.
Ponieważ państwo rozwija się dzięki temu, co sobie przywłaszczy, kwestią czasu jest ogólny spadek produkowanych dóbr spowodowany jego chciwością. Jego źródło dochodu wysycha. W ten sposób, niszcząc społeczeństwo, pogrąża samo siebie. Jego ostateczny upadek jest zwykle powiązany z katastrofalną w skutkach wojną. Poprzedza ją jednak okres wzrastających i demotywujących obciążeń rynku, które powodują spadek ambicji, nadziei oraz poczucia własnej wartości jednostek.

Kiedy mówimy o zaniku cywilizacji, nie mamy na myśli eksterminacji ludzi. Każda zagłada pozostawia ocalałych. Upadek cywilizacji rozumiemy przede wszystkim jako utratę zgromadzonej wiedzy i ustalonych przez ludzi norm społecznych.


Kapitalizm nie zawiódł – ponieważ nigdy go nie wypróbowano. Jaką cywilizację moglibyśmy stworzyć, jak wysokie mogłyby być ludzkie aspiracje w społeczeństwie, w którym własność prywatna wolna byłaby od przywilejów monopolu i rządowej kradzieży, tego jeszcze nie wiadomo.
--
Państwo mówi do swoich obywateli: "Twoje zarobki nie są wyłącznie twoimi, mamy do nich roszczenia, a nasze roszczenie poprzedzają twoje potrzeby, pozwolimy Ci zachować część z nich, ponieważ uznajemy twoje potrzeby, ale nie twoje prawa; a cokolwiek przyznamy tobie, to decyzja należy do nas.  Co więcej, wysokość zarobków, które możesz zachować dla siebie zależy od potrzeb rządu, a ty nie masz nic do powiedzenia na ten temat."


Prawdziwym powodem stosowania podatków u źródła jest niechęć pracowników do dzielenia się dochodami z rządem i wynikające z tego trudności w poborze. Aby przezwyciężyć tą trudność, rząd po prostu zmusił pracodawców do pracy jako mimowolni i niepłatni poborcy podatkowi. Jest to forma obowiązku. Pomijając prawo prywatności, która jest istotą wolności, agenci rządowi mogą, zgodnie z prawem, wtargnąć do siedziby pracodawcy, żądać jego rachunków i karać go za wszelkie wykroczenia, które uznają, że się dopuścił; mogą skonfiskować jego własność i wymierzyć karę za brak zebranych podatków dla rządu.

Prywatny kapitalizm stworzył silnik parowy; kapitalizm państwowy stworzył piramidy.

Podatki to nic innego jak zorganizowany rabunek, i dalsza dyskusja jest zbędna.

Pionierzy amerykańscy wiedzieli, że wolność nie jest niczym więcej niż brakiem przymusu zewnętrznego na postępowanie; rząd nie może dać wolności, może ją tylko zabrać.

-- amerykański publicysta
http://mises.pl/blog/2012/01/11/chodorov-dlaczego-i-w-jaki-sposob-panstwo-niszczy-spoleczenstwo/